Saturday, May 18, 2002

درد ما چيست ؟ چرا هر قدر جون مي كنيم چيزي نمي شيم ؟ مديران رده بالا معتقدند كه ما به اندازه كافي
براي صنعتي شدن كوشش نكرده ايم و راه كار نجات ملت ما از اين عقب افتادگي ذهني ( فرهنگي ) و
جسمي ( مادي ) همانا صنعتي شدن است و بس " مگر نه اين است كه غربيها بعد از صنعتي شدن ...ون
زمين و زمان پاره كردن؟" اونا مي گن!!! . ولي نكته در اين است كه بر خلاف عقيده اين آقايون مدرنيته
شدن مقدم بر صنعتي شدن است (هر چند كه صنعتي شدن به مدرنيته شدن كمك مي كند) .
ديويد اپتر در كتاب "سياست نو سازي" براي ورود يك جامعه به مدرنيته سه شرط Daivid Apter
اساسي قائل است:
1. نظام اجتماعي بايد بدون وقفه و به صورت مداوم نوآوري داشته باشد ( كه اين امر شامل پذيرش كامل
تغييرات توسط اعتقادات اكثريت جامعه است)
2. داراي ساختار اجتماعي قابل انعطاف باشد.
3. شبكه اجتماعي منسجمي مهارتها و دانشهاي لازم براي زندگي در يك دنياي پيشرفته را تأمين مي كند.
او در پايان اعلام مي كند كه :" احتمال رسيدن به نوسازي بدون صنعتي شدن وجود دارد اما صنعتي شدن
بدون مدرنيته امكان پذير نيست."
حال سوال اساسي اين است : ما در كجاييم؟؟؟؟؟؟؟؟؟ به كدام از شرايط فوق رسيده ايم را ولش به كدام
نزديك شده ايم را بي خيال به سمت كدومش داريم حركت مي كنيم ؟؟؟؟؟؟؟ اصلا اين راهي كه مي رويم
به كدوم تركستانه؟ من كه فكر مي كنم داريم استونيته مي شيم ! (بازگشت به عصر سنگ!!) تا بعد....

Payam || 1:24 AM ||